Ιγκλ, Χάρι

(Harry Eagle, Βαλτιμόρη 1906 – 2002). Αμερικανός βιολόγος και γιατρός. Το 1923 αποφοίτησε από τη σχολή βιολογίας του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς. Το 1927 έλαβε από το ίδιο πανεπιστήμιο το πτυχίο της ιατρικής σε ηλικία μόλις 21 ετών. Παρέμεινε εκεί για 20 έτη, ως διευθυντής του ερευνητικού εργαστηρίου αφροδίσιων νοσημάτων και του εργαστηρίου πειραματικής θεραπευτικής. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου εργάστηκε στο αμερικανικό Εθνικό Σύστημα Υγείας. Αργότερα ανέλαβε υπεύθυνος του τμήματος πειραματικής θεραπευτικής στο εθνικό μικροβιολογικό ινστιτούτο και στη συνέχεια ηγήθηκε του εργαστηρίου μοριακής βιολογίας του NIAID. Το 1961 ορίστηκε διευθυντής του τμήματος μοριακής βιολογίας στην ιατρική σχολή Άλμπερτ Αϊνστάιν. Αρχικά, η έρευνά του στράφηκε στην προληπτική διάγνωση της σύφιλης, αντιμετωπίζοντας με πιο ορθολογικά κριτήρια τις διάφορες προσεγγίσεις διενέργειας του τεστΒάσερμαν. Ως αποτέλεσμα, το συγκεκριμένο τεστ μετονομάστηκε σε τεστ Ιγκλ. Βοήθησε στην ανακάλυψη της αποτελεσματικότητας της χρήσης πενικιλίνης στην καταπολέμηση της γονόρροιας και της σύφιλης. Στη δεκαετία του 1930 μελέτησε και ανέλυσε τον μηχανισμό πήξης του αίματος και πρότεινε την ενζυματική βάση για την αιμόσταση. Οι ανακαλύψεις του, αν και στην αρχή αγνοήθηκαν, αποτέλεσαν αρκετά χρόνια αργότερα τη βάση για την κατανόηση του μηχανισμού αιμόστασης. Το 1955, συνειδητοποιώντας τη σημασία της μοριακής σύνθεσης στα αναπτυσσόμενα προβλήματα του καρκίνου, των ιογενών νοσημάτων και των γενετικών αλλοιώσεων, έστρεψε την προσοχή του στη διερεύνηση των αναγκαίων παραγόντων που υποστηρίζουν την οργανική ανάπτυξη. Ανακάλυψε ότι τα απαραίτητα συστατικά ήταν 13 αμινοξέα, 6 ιονισμένα στοιχεία, 8 βιταμίνες και γλυκόζη, με προσθήκη επιμείξεων σε διάλυμα. Η σύνθεση αυτή ονομάστηκε μέσο Ιγκλ και αποτέλεσε τη βάση για την έρευνα κατά τις επόμενες δεκαετίες στους τομείς της βιοχημείας, της μοριακής βιολογίας και της γενετικής. Μεταξύ άλλων βραβεύσεων, έλαβε το Εθνικό Βραβείο Επιστημών των ΗΠΑ το 1987.